Tango 1924
Componist: Francisco en Rafael Canaro [1]
Tekst: Juan Andrés Caruso [2]
Francisco Canaro
Gepubliceerd 12 september 2023
[1] Rafael Canaro, geboren 22 juni 1890 (San José de Mayo, Uruguay) – overleden op 28 januari 1972 (Mar del Plata). Rafael was de broer van Francisco. Hij was contrabassist, orkestleider en componeerde dit ’Sentimiento gaucho’ en ‘Remedio de amor’ waar geen opnames van bekend zijn.
[2] Juan Andrés Caruso, geboren 20 september 1890 (La Plata) – overleden 1 maart 1931 (Buenos Aires). Hij was journalist, theateracteur en redacteur. Hij schreef heel wat teksten op de muziek van Francisco Canaro.
Juan Andrés Caruso kwam in 1910 in San Cristóbal (Buenos Aires) wonen en maakte er kennis met Francisco Canaro. Ze werden hechte vrienden en schreven samen tientallen tango’s.
In 1924 organiseerde de platenmaatschappij ’Nacional’ een compositiewedstrijd voor tango. Roberto Firpo voerde de ingediende stukken met zijn orkest op en het publiek bepaalde welke nummers door gingen naar de finale. Canaro bracht ’Sentimiento gaucho’ in en won de wedstrijd die echter niet helemaal eerlijk verliep.
Tekst
Sentimiento gaucho [3] (Het Gauchogevoel)
En un viejo almacén del Paseo Colón donde van los que tienen perdida la fe, todo sucio, harapiento, una tarde encontré a un borracho sentado en oscuro rincón. Al mirarle sentí una profunda emoción porque en su alma un dolor secreto adiviné y, sentándome cerca, a su lado, le hablé, y él, entonces, me hizo esta fiel confesión. Ponga, amigo, atención.
In een oud magazijn aan de Paseo Colón waar komt wie de hoop is verloren trof ik op een avond een dronkenlap, vuil en sjofel in een donkere hoek. Hem zo zien ontroerde me diep omdat ik in zijn ziel opgekropt leed ontwaarde, ik zat naast hem neer en sprak hem aan en toen legde hij deze bekentenis af. Hou je vast, vriend, opgelet !
Sabe que es condición de varón el sufrir... La mujer que yo quería con todo mi corazón se me ha ido con un hombre que la supo seducir y, aunque al irse mi alegría tras de ella se llevó, no quisiera verla nunca... Que en la vida sea feliz con el hombre que la tiene pa' su bien... o qué sé yo. Porque todo aquel amor que por ella yo sentí lo cortó de un solo tajo con el filo'e su traición...
Weet je dat lijden hoort bij een man … De vrouw die ik met hart en ziel beminde liet me in de steek voor een man die haar kon verleiden Hoewel met haar afscheid mijn levenslust verdween, wilde ik ze nooit meer zien … Als ze maar gelukkig is met de man waar ze goed mee is … of weet ik veel ! Omdat ze alle liefde die ik voor haar voelde door haar verraad met één haal wegsneed.
Pero inútil... No puedo, aunque quiera, olvidar el recuerdo de la que fue mi único amor. Para ella ha de ser como el trébol de olor que perfuma al que la vida le va a arrancar. Y, si acaso algún día quisiera volver a mi lado otra vez, yo la he de perdonar. Si por celos a un hombre se puede matar se perdona cuando habla muy fuerte el querer a cualquiera mujer.
Maar tevergeefs … Ik kan niet, al zou ik willen, de herinnering aan mijn enige liefde vergeten. Voor haar moet liefde zijn als geurige klaver al wordt die door het leven wel vertrapt. En, als ze ooit zou willen terugkeren, heb ik het andermaal te vergeven. Als je een man uit jaloezie doodt, vergeeft men je als je getuigt van felle hartstocht voor een vrouw
[3] Gaucho/a: behorend of gerelateerd aan de Gauchos, Zuid Amerikaanse cowboys. Het waren zwervende ruiters en bekwame veetelers. Het gaat ook over personen die edel, dapper en ruimhartig zijn. Hier gaat het over de macho die zijn hart uitstort en zijn geliefde wil vergeven.
Censuur van de dictatuur
In 1943 voerde de militaire dictatuur de censuur op. Al wat amoreel of negatief voor het land uitpakte, werd verboden. Het lunfardo, de volkstaal, hoorde daar ook bij.
‘Sentimiento gaucho’ zong onder meer Nelly Omar deze gecensureerde tekst. De hopeloze dronkenlap werd een nette burger en de andere man werd een onweerstaanbare droom.
Francisco Canaro canta Nelly Omar 1947-05-26 beluister
Originele tekst
todo sucio, harapiento, una tarde encontré a un borracho sentado en oscuro rincón. La mujer que yo quería con todo mi corazón se me ha ido con un hombre que la supo seducir Porque todo aquel amor que por ella yo sentí lo cortó de un solo tajo con el filo'e su traición... Si por celos a un hombre se puede matar se perdona cuando habla muy fuerte el querer a cualquiera mujer.
Gecensureerde tekst
entre sombras de penas una noche encontré a un paisano sentado en oscuro rincón. La mujer que yo quería con todo mi corazón se me ha ido tras un sueño que no supo resistir Porque todo aquel amor que por ella yo sentí lo cortó de un solo tajo con el filo del dolor. Que si a veces un hombre a otros puede enfrentar se perdona cuando habla muy fuerte el querer a cualquiera mujer.
Versies
Francisco Canaro bracht ‘Sentimiento gaucho’ meermaals op plaat uit: instrumentale versies met zijn orquesta típica in 1924, 1927, 1930 en 1940, met zang van Ada Falcón in 1951, Nelly Omar in 1947 en in 1951 met Alberto Arenas. Met zijn Quinteto Pirincho maakte hij een opname in 1961, nog een met een orkest in Japan en nog een andere met Ada Falcón voor de film ‘Ídolos de la radio’ in 1934.
Fragment uit de film ‘Canción de los Barrios’ canta Charlo 1941
Francisco Canaro 1927-05-11 beluister
Ignacio Corsini con guitarras de Pagés, Pesoa en Maciel 1930-06-18 beluister
Harry Roy y su orquesta de jazz arr. Stanley Black (instrumentaal jazz) beluister
Rodolfo Biagi (instrumentaal) 1942-02-02 beluister
Uitgebreide lijst op volgende pagina