Canción 1934.
Componist Carlos Gardel.
Tekstschrijver: Alfredo Le Pera.
Gepubliceerd 18 december 2024
Inleiding
Carlos Gardel werd beroemd als zanger maar Alfredo Le Pera zorgde in zijn schaduw mee voor het succesverhaal. Ze werkten voornamelijk samen in de filmwereld. Hun verhaal begon in Parijs en vervolgde in New-York waar ze met ‘Cuesta abajo’ in 1934 debuteerden. Le Pera had de leiding over het plot, de dialogen en de teksten. ‘Criollita, decí que sí’ is één van de liedjes die Gardel in deze film zingt.
‘Criollita decí que si’ is een eenvoudig lied van de pampa. Gardel wilde zijn leidjes niet dubben en zijn spontane gebaren dreven de manager van Paramount tot wanhoop. Ze waren het immers gewend om het geluid in de studio apart op te nemen.
Tekst
Criollita, decí que sí
Criollita, decí que sí,
que ya no alumbra el lucero,
porque tus ojos que quiero
ya no brillan para mí.
Un pedacito de cielo
es mi dicha y es mi antojo,
y yo guardo escondido
como un tesoro querido
el mechoncito de pelo
que me ha amarrado a tus ojos.
Criollita, zeg toch ja,
want de planeet van de liefde schittert niet langer,
omdat de ogen waar ik van hou
niet langer voor me blinken.
Dat stukje hemel
is mijn verlangen en mijn hunkering
en ik hou verborgen
als een dierbare schat
het haarlokje
dat me aan je ogen heeft vastgeklonken.
Criollita, no digas nada
si al viento doy mi lamento,
que la amargura que siento
está en mi pecho clavada.
Una florcita me diste
y un beso yo te robé,
y nunca sabrás, chinita, [1]
todo el daño que me hiciste
con el besito robado
que aquella tarde perdiste.
Criollita, zeg vooral niets
als ik mijn klaagzang aan de wind meegeef,
en de bitterheid die ik voel
in mijn borst zit vastgeklonken.
Een bloempje heb je me gegeven
en een kusje snoepte ik van je af,
en nooit zal je weten, schatje,
wat je me hebt aangedaan
met de gestolen kus
die je die avond aan mij verloor.
[1]
[1] verschillende betekenissen: meisje van lage sociale status, vrouw met een ongelukkig gezicht, boerin, geliefde vrouw, dienstmeid.
Criollita, decí que no,
que de tormento me muero,
porque tu boca que anhelo
todo su fuego me dio.
Dos angustias voy teniendo
enredadas en mi pecho
y voy llevando maltrecho
las penas que estoy sufriendo,
que si tu desdén me mata
tu amor me va consumiendo.
Criollita, zeg toch nee,
want ik sterf van pure ellende,
omdat de mond waarnaar ik smacht
me in vuur en vlam heeft gezet.
Twee angsten zitten vast
verstrengeld in mijn borst
en ik ben er beroerd aan toe,
verdriet draag ik sowieso mee,
of je onverschilligheid mij nu afmaakt
of je liefde me verteert.
Versies
Criollita, decí que sí: Carlos Gardel con Piano y guitarras 1934-07-27
filmfragment ‘Cuesta abajo’ 1934