Tango 1942
Componist: Aníbal Troilo
Tekstschrijver: Homero Manzi

• Inleiding
• Tekst
• Versies

Gepubliceerd 12 september 2023

Pompeya : overstromingen in 1912

Un pedazo de barrio, allá en Pompeya,
durmiéndose al costado del terraplén.
Un farol balanceando en la barrera
y el misterio de adiós que siembra el tren.
Un ladrido de perros a la luna.
El amor escondido en un portón.
Y los sapos redoblando en la laguna
y a lo lejos la voz del bandoneón.

Een stukje wijk, daarachter in Pompeya,
ingeslapen pal tegen de dijk. 
Een wankele lantaarn op de waterkering, 
en de trein kondigt mysterieus een afscheid aan.
Honden blaffend naar de maan.
De liefde onder een poort verscholen.
De lokroep van de padden in de lagune
en in de verte de stem van de bandoneon.

Barrio de tango, luna y misterio,
calles lejanas, ¡cómo estarán!
Viejos amigos que hoy ni recuerdo,
¡qué se habrán hecho, dónde estarán!
Barrio de tango, qué fue de aquella,
Juana, la rubia, que tanto amé.
¡Sabrá que sufro, pensando en ella,
desde la tarde que la dejé!
Barrio de tango, luna y misterio,
¡desde el recuerdo te vuelvo a ver!

Wijk van de tango, het maanlicht en het mysterie,
de straten ver weg, hoe liggen ze er nú bij !
Oude vrienden die ik me zelfs niet meer herinner, 
wat is er van ze geworden, waar zouden ze zijn !
Wijk van de tango, wat met Juana, de blonde,
waar ik zoveel van hield. 
Ze moet weten dat ik afzie terwijl ik aan haar denk, 
sinds de avond dat ik haar verliet !
Wijk van de tango, maanlicht en mysterie,
Vanuit mijn herinnering zoek ik je weer op !

Un coro de silbidos allá en la esquina.
El codillo llenando el almacén.
Y el dramón de la pálida vecina
que ya nunca salió a mirar el tren.
Así evoco tus noches, barrio 'e tango,
con las chatas entrando al corralón
y la luna chapaleando sobre el fango
y a lo lejos la voz del bandoneón.

Wat mannen die fluiten daar op de straathoek. 
De sjouwer die het magazijn vol stapelt. 
En het drama van de bleke buurvrouw 
die nooit buiten naar de trein ging kijken. 
Zo herinner ik me je nachten, tangowijk, 
met karren die de loods binnenrijden
en de maan die schittert in de modder 
en in de verte de stem van de bandoneon.