Tango 1942
Componist: Aníbal Troilo
Tekstschrijver: Homero Manzi

• Inleiding
• Tekst
• Versies

Gepubliceerd 12 september 2023

Pompeya : overstromingen in 1912

Un pedazo de barrio, allá en Pompeya,
durmiéndose al costado del terraplén.
Un farol balanceando en la barrera
y el misterio de adiós que siembra el tren.
Un ladrido de perros a la luna.
El amor escondido en un portón.
Y los sapos redoblando en la laguna
y a lo lejos la voz del bandoneón.

Een stukje wijk, daarachter in Pompeya,
ingeslapen pal tegen de dijk. 
Een wankele lantaarn op de waterkering, 
en de trein kondigt mysterieus een afscheid aan.
Honden blaffend naar de maan.
De liefde onder een poort verscholen.
De lokroep van de padden in de lagune
en in de verte de stem van de bandoneon.

Barrio de tango, luna y misterio,
calles lejanas, ¡cómo estarán!
Viejos amigos que hoy ni recuerdo,
¡qué se habrán hecho, dónde estarán!
Barrio de tango, qué fue de aquella,
Juana, la rubia, que tanto amé.
¡Sabrá que sufro, pensando en ella,
desde la tarde que la dejé!
Barrio de tango, luna y misterio,
¡desde el recuerdo te vuelvo a ver!

Wijk van de tango, het maanlicht en het mysterie,
de straten ver weg, hoe liggen ze er nú bij !
Oude vrienden die ik me zelfs niet meer herinner, 
wat is er van ze geworden, waar zouden ze zijn !
Wijk van de tango, wat met Juana, de blonde,
waar ik zoveel van hield. 
Ze moet weten dat ik afzie terwijl ik aan haar denk, 
sinds de avond dat ik haar verliet !
Wijk van de tango, maanlicht en mysterie,
Vanuit mijn herinnering zoek ik je weer op !

Un coro de silbidos allá en la esquina.
El codillo llenando el almacén.
Y el dramón de la pálida vecina
que ya nunca salió a mirar el tren.
Así evoco tus noches, barrio 'e tango,
con las chatas entrando al corralón
y la luna chapaleando sobre el fango
y a lo lejos la voz del bandoneón.

Wat mannen die fluiten daar op de straathoek. 
De sjouwer die het magazijn vol stapelt. 
En het drama van de bleke buurvrouw 
die nooit buiten naar de trein ging kijken. 
Zo herinner ik me je nachten, tangowijk, 
met karren die de loods binnenrijden
en de maan die schittert in de modder 
en in de verte de stem van de bandoneon.

Tango 1924
Componist: Francisco en Rafael Canaro [1]
Tekst: Juan Andrés Caruso [2]

• Inleiding
• Tekst
  • Censuur van de dictatuur
• Versies

Bladschikking 30 december 2024
Gepubliceerd 12 september 2023

En un viejo almacén del Paseo Colón
donde van los que tienen perdida la fe,
todo sucio, harapiento, una tarde encontré
a un borracho sentado en oscuro rincón.
Al mirarle sentí una profunda emoción
porque en su alma un dolor secreto adiviné
y, sentándome cerca, a su lado, le hablé,
y él, entonces, me hizo esta fiel confesión.
Ponga, amigo, atención.

In een oud magazijn aan de Paseo Colón
waar komt wie de hoop is verloren
trof ik op een avond een dronkenlap,
vuil en sjofel in een donkere hoek.
Hem zo zien ontroerde me diep
omdat ik in zijn ziel opgekropt leed ontwaarde,
ik zat naast hem neer en sprak hem aan
en toen legde hij deze bekentenis af.
Hou je vast, vriend, opgelet !

Sabe que es condición de varón el sufrir...
La mujer que yo quería con todo mi corazón
se me ha ido con un hombre que la supo seducir
y, aunque al irse mi alegría tras de ella se llevó,
no quisiera verla nunca... Que en la vida sea feliz
con el hombre que la tiene pa' su bien... o qué sé yo.
Porque todo aquel amor que por ella yo sentí
lo cortó de un solo tajo con el filo'e su traición...

Weet je dat lijden hoort bij een man …
De vrouw die ik met hart en ziel beminde
liet me in de steek voor een man die haar kon verleiden
Hoewel met haar afscheid mijn levenslust verdween,
wilde ik ze nooit meer zien … Als ze maar gelukkig is
met de man waar ze goed mee is … of weet ik veel !
Omdat ze alle liefde die ik voor haar voelde
door haar verraad met één haal wegsneed.

Pero inútil... No puedo, aunque quiera, olvidar
el recuerdo de la que fue mi único amor.
Para ella ha de ser como el trébol de olor
que perfuma al que la vida le va a arrancar.
Y, si acaso algún día quisiera volver
a mi lado otra vez, yo la he de perdonar.
Si por celos a un hombre se puede matar
se perdona cuando habla muy fuerte el querer
a cualquiera mujer.

Maar tevergeefs … Ik kan niet, al zou ik willen,
de herinnering aan mijn enige liefde vergeten.
Voor haar moet liefde zijn als geurige klaver
al wordt die door het leven wel vertrapt.
En, als ze ooit zou willen terugkeren,
heb ik het andermaal te vergeven.
Als je een man uit jaloezie doodt,
vergeeft men je als je getuigt van
felle hartstocht voor een vrouw

Originele tekst

todo sucio, harapiento, una tarde encontré
a un borracho sentado en oscuro rincón.

La mujer que yo quería con todo mi corazón
se me ha ido con un hombre que la supo seducir

Porque todo aquel amor que por ella yo sentí
lo cortó de un solo tajo con el filo'e su traición...

Si por celos a un hombre se puede matar
se perdona cuando habla muy fuerte el querer
a cualquiera mujer.

Gecensureerde tekst

entre sombras de penas una noche encontré
a un paisano sentado en oscuro rincón.

La mujer que yo quería con todo mi corazón
se me ha ido tras un sueño que no supo resistir

Porque todo aquel amor que por ella yo sentí
lo cortó de un solo tajo con el filo del dolor.

Que si a veces un hombre a otros puede enfrentar
se perdona cuando habla muy fuerte el querer
a cualquiera mujer.

• Francisco Canaro 1927 beluister
• Ignacio Corsini con guitarras de Pagés, Pesoa en Maciel 1930 beluister
• Harry Roy y su orquesta de jazz arr. Stanley Black (instrumentaal jazz) beluister
• Rodolfo Biagi (instrumentaal) 1942 beluister

Uitgebreide lijst op volgende pagina

Fragment uit de film ‘Canción de los Barrios’ canta Charlo 1941

Tango 1935
Componist: Carlos Di Sarli
Tekst: Reynaldo Pignataro [1]

• Tekst
• Versies

link naar de componist Carlos Di Sarli

Gepubliceerd 26 juli 2023

¡Muchachos!...
Si cualquiera de estas noches
me ven llegar al café,
tambalenado medio "colo" [2]
babeando y hablando solo,
¡no me pregunten por qué!

Jongens ! … 
Als jullie me een van de avonden
het café halfgek 
zien binnen strompelen
verslagen en bazelend,
vraag me dan niet waarom !

Borracho...
Con la melena revuelta,
la corbata floja y suelta
y con rencor al mirar,
no me pregunten, muchachos,
por qué he venido borracho
y de mi tengan piedad.

Dronken … 
Haardos in de war, 
das losgeknoopt 
en met wrokkige blik, 
vraag me niet, jongens, 
waarom ik dronken aankwam, 
en wees me genadig.

En la luz de unos ojos divinos
se embriagaba mi alma y mi fe
y en la copa de miel sus labios
hasta ayer de pasión me embriagué.
Hoy que vivo de nuevo en tinieblas
añorando la luz de su amor
necesito hundir mi existencia
y es por eso que busco el alcohol.

Het licht van goddelijke ogen 
palmde mijn ziel en vertrouwen in 
en tot gisteren door passie overmand 
waren haar lippen zo zoet als honing. 
Vandaag leef ik weer in duisternis 
en smacht naar het licht van haar liefde, 
ik wil mijn bestaan vergeten 
en daarom grijp ik naar drank.

¡Muchachos!...
Si cualquiera de estas noches
me ven llegar al café
tambaleando medio "colo"
babeando y hablando solo
¡no me pregunten por qué!

Jongens ! … 
Als jullie me een van de avonden 
het café halfgek 
zien binnen strompelen 
verslagen en bazelend, 
vraag me dan niet waarom !

Borracho...
Refugiado en el alivio
del brebaje dulce y tibio
que nos prodiga el licor.
tal vez me olvide de aquella
que hasta ayer fuera mi estrella
y hoy me mata de dolor.

Dronken … 
Gevlucht in de roes 
van het lauwzoete brouwsel 
waarmee sterkedrank ons verwent. 
misschien vergeet ik haar 
tot gisteren was ze mijn ster 
vandaag sterf ik van verdriet.

Canción – Milonga
Componist: Atahualpa Yupanqui. [1]
Tekst: Romildo Risso [2]

• Tekst
• Versies

Gepubliceerd 20 juli 2023

‘Los ejes de mi carreta’ Atahualpa Yupanqui 1969 Parijs

Porque no engraso los ejes,
me llaman abandonao…
si a mí me gusta que suenen,
pa'qué los quiero engrasaos…

Omdat ik de assen niet smeer,
noemen ze me nalatig.
Maar ik hoor ze graag piepen,
waarom zou ik ze dan smeren ?

Es demasiado aburrido
seguir y seguir la huella.
andar y andar los caminos
sin nada que me entretenga…

Het is zo vervelend
alsmaar het spoor te volgen.
alsmaar op weg te zijn
zonder dat iets me vermaakt.

No necesito silencio:
yo no tengo en qué pensar.
Tenia… pero hace tiempo…
ahora, ya no tengo más !

Los ejes de mi carreta,
nunca los voy a engrasar !	

Stilte heb ik niet nodig,
ik heb niets om aan te denken.
Ja … vroeger wel
maar nu niet meer !

De assen van mijn kar,
nooit zal ik ze smeren !

Tango 1931
Componist: Enrique Santos Discépolo
Tekstschrijvers: Alfredo Le Pera en Enrique Santos Discépolo

• Geschiedenis
• Tekst
• Versies

Gepubliceerd 20 juli 2023.
Laatste herziening 5 november 2024.

Yo no sé por qué extraña
razón te encontré,
Carillón de Santiago
que está en la Merced,
con tu voz inmutable,
la voz de mi andar,
de viajero incurable
que quiere olvidar.

Milagro peregrino
que un llanto combinó.
Tu canto, como yo,
se cansa de vivir
y rueda sin saber
dónde morir...

Penetraste el secreto
de mi corazón,
porque oyendo tu son
la nombré sin querer.
Y es así como hoy sabes
quién era y quién fue,
¡la que busco llorando
y... que no encontraré!

Mi vieja confidencia
te dejo, Carillón.
Se queda en un tañir,
y al volver a partir
me llevo tu emoción
como un adiós.

Ik weet niet om welke vreemde
reden ik je ben tegengekomen,
beiaard van Santiago
daar in de buurt van Merced,
met je onveranderlijke stem,
de stem van mijn omzwervingen
van ongeneeslijk reiziger
die wil vergeten.

Pelgrimswonder
in tranen gedrenkt.
Je gezang, net als ik,
wordt levensmoe
en draait door zonder te weten
waar te sterven …

Je ontsluierde het geheim
van mijn hart,
want door je klank te horen
sprak ik ongewild haar naam uit.
En zo is het nu je weet
wie zij was en is geweest,
zij die ik huilend zoek,
en… niet zal vinden!

Mijn oude geheim
laat ik bij jou, beiaard.
Het blijft er nagalmen,
en alweer vertrekkend
neem ik je ontroering
mee als een vaarwel.

Tango 1946
Componist: Aníbal Troilo
Tekstschrijver: Homero Manzi

• Inleiding
• Tekst
• Versies

Gepubliceerd: 26 juni 2023

San Juan y Boedo antigua, y todo el cielo,
Pompeya y más allá la inundación.
Tu melena de novia en el recuerdo
y tu nombre florando en el adiós. [1]
La esquina del herrero, barro y pampa,
tu casa, tu vereda y el zanjón,
y un perfume de yuyos y de alfalfa
que me llena de nuevo el corazón.

Het oude San Juan en Boedo en de ganse hemel,
Pompeya en verder nog het water
Mijn herinnering aan je losse haren toen je trouwde
en je naam die door het afscheid klonk. [1]
Op de hoek bij de smid, modder en pampa,
je huis, je stoep en de gracht
en de geur van onkruid en klaver
die mijn hart weer doet vollopen.

Sur,
paredón y después...
Sur,
una luz de almacén...
Ya nunca me verás como me vieras,
recostado en la vidriera
y esperándote.
Ya nunca alumbraré con las estrellas
nuestra marcha sin querellas
por las noches de Pompeya...
Las calles y las lunas suburbanas,
y mi amor y tu ventana
todo ha muerto, ya lo sé...

Zuidwaarts,
de dijk en verder…
Zuidwaarts,
Een verlicht pakhuis …
Nooit zal je me zien zoals ik daar stond
leunend tegen het raam
toen ik op je wachtte.
Nooit zullen de sterren fonkelen
tijdens gemoedelijke wandelingen
door de nachten van Pompeya.
Het maanlicht in de straten van de voorstad,
en mijn liefde en je raam
Alles is voorbij, ik weet het...

San Juan y Boedo antiguo, cielo perdido,
Pompeya y al llegar al terraplén,
tus veinte años temblando de cariño
bajo el beso que entonces te robé.
Nostalgias de las cosas que han pasado,
arena que la vida se llevó
pesadumbre de barrios que han cambiado
y amargura del sueño que murió

Het oude San Juan en Boedo, verloren paradijs,
Pompeya en eens aan de dijk,
je twintig lentes trillend van liefde
toen ik je onverhoeds kuste
Heimwee naar  de dingen die voorbij zijn,
zand dat het leven met zich meevoerde,
nostalgie over wijken die veranderd zijn
verbitterd over de droom die verdween.

Tango 1934
Componist en tekstschrijver: Enrique Santos Discépolo

• Inleiding
• Tekst
• Versies

Bladschikking en toevoeging afbeelding 26 december 2024
Laatste wijziging 18 juni 2024
Gepubliceerd 20 juni 2023

Que el mundo fue y será una porquería
ya lo sé … 
( en el quinientos seis
y en el dos mil, también ! )
Que siempre ha habido chorros [1],
maquiavelos y estafaos,
contentos y amargaos,
barones y dublé …
Pero que el siglo veinte
es un despliegue
de maldá insolente
ya no hay quien lo niege
Vivimos revolcaos
en un merengue [2]
y en el mis-mo lodo
todos manoseaos …

Dat de wereld een zwijnenstal was en zal zijn
weet ik al …
Anno 506
en in 2000, ook !
Dat er altijd dieven zijn geweest,
intriganten en oplichters,
gelukkigen en verbitterden,
edelmannen en klatergoud …
Maar dat de 20ste eeuw een
vertoning is
van brutale boosaardigheid
wordt door niemand meer ontkend
We leven te midden
van chaos
en in dezelfde miserie
allemaal gemanipuleerd …

¡ Hoy resulta que es lo mismo
ser derecho que traidor…!
¡ Ignorante, sabio, chorro
generoso o estafador ! …
¡ Todo es igual !
¡ Nada es mejor !
¡ Lo mismo un burro
que un gran profesor !
No hay aplazaos
ni escalafón,
los inmorales
nos han igualao
Si uno vive en la impostura
y otro roba en su ambición
da lo mismo que si es cura,
colchonero, rey de bastos [3]
caradura o polizón ! …

Vandaag maakt het niet uit
rechtschapen of verrader … !
Naief, wijs of dief
gul of oplichter … !
Allemaal hetzelfde!
Niets is beter!
Geen verschil tussen een ezel
en een wijze professor !
Geen zittenblijvers
noch medailles,
de immorelen
hebben ons ingehaald.
Als de ene van bedrog leeft
en de andere wil stelen
is het om het even of je nu pastoor,
matrassenmaker, klaverenheer [3],
bruut of zwerver bent !

¡ Qué falta de respeto, qué atropello
a la razón !
¡ cualquiera es un señor !
¡ cualquiera es un ladrón !
Mezclao con Stavisky [3]va Don Bosco [4]
y "La Mignón", [5]
Don Chicho [6] y Napoleón, [7]
Carnera [8] y San Martín … [9]
Igual que en la vidriera irrespetuosa
de los cambalaches
se ha mezclao la vida
y herida por un sable sin remache
ves llorar la Biblia
junta al calefón ! [10]

Wat een gebrek aan respect, wat een belediging
van de rede !
iedereen is een heer !
iedereen is een dief !
Arm in arm met Stavisky gaan Don Bosco
en "La Mignón" , 
Don Chicho en Napoleon, 
Carnera en San Martín op stap …
Zoals in de slordige vitrine
van  brolwinkels,
is het leven chaos
en gepluimd zonder slag of stoot
zie je de Bijbel huilen
naast de verwarming !

¡ Siglo veinte, cambalache problemático y febril ... 
El que no llora, no mama,
y el que no afana es un gil ! [11]
 ¡ Dale nomás !
 ¡ Dale que va !
 ¡ Que allá en el horno [12]
 nos vamo'a encontrar !
 ¡ No pienses más,
sentate a un lao !
 ¡ Que a nadie importa 
si naciste honrao !
Es lo mismo el que labura [13]
noche y día, como un buey !
que el que vive de los otros, que el que mata,
que el que cura
o está fuera de la ley !

Twintigste eeuw, brolwinkel dubieus en koortsachtig ...
Wie niet huilt, komt niet aan bod,
en wie niet graait is een idioot 
Genoeg !
Weg ermee !
En daar in de hel
zien we elkaar terug !
Denk niet meer,
ga aan de kant zitten !
Niemand maalt erom
of je van goede komaf bent !
Het is al gelijk of je nu
dag en nacht zwoegt als een paard !
of je op kap van anderen leeft, 
of moordt of heelt
of buiten de wet leeft !

• Francisco Lomuto canta Fernando Díaz 1934 beluister
• Francisco Canaro canta Roberto Maida 1935 beluister
• Miguel Caló canta Roberto Arrieta 1947 beluister
• Juan D’Arienzo canta Alberto Echagüe 1947 beluister
• Armando Pontier canta Julio Sosa 1958 beluister
• Los Estómagos (rock, pretpunk) compilatiealbum ‘Graffiti’ 1985 beluister
• Raul Seixas (rock, Portugese tekst Raul Seixas) 1987 beluister

Uitgebreide lijst op volgende pagina

Tango 1917
Componist : Gerardo Matos Rodríguez
Tekstschrijvers : Enrique Maroni en Pascual Contursi, Gerardo Matos Rodríguez

• Geschiedenis
• Het succes van ‘La cumparsita’
  • Si supieras
• Teksten
  • Gerardo Matos Rodríguez
  • Maroni- Contursi
• Versies

Bladschikking 27 december 2024
Gepubliceerd: 13 april 2023