Pianist, orkestleider en componist.
Geboren 14 maart 1906 Biagi, Rodolfo (Buenos Aires) – bijnaam Manos Brujas
Overleden 24 september 1969 (Buenos Aires)

De bandoneons trekken de locomotief in gang
tsjoek tsjoek, eens in gang is hij tsjoek niet te stoppen, tsjoek
de wagonnetjes zijn gelukkig, ping (piano) tsjoek tingelingeling tsjoek
af en toe gaat het bergop, tsjoek, pie – iep (violen)
tsjoek, tingting, onverminderd dendert de trein verder, tsjoek, ping, piep, tsjoek, TSJOEK … tot de kolen op zijn ! TSJOEK boem !

Geniet van deze Ocho Grandes Tangos en lees verder

Inleiding

De muziek van Rodolfo Biagi is niet weg te denken op tangosalons. De verrassende manier waarop hij met het ritme omspringt, smeekt erom om te dansen. De onverwachte en speelse pianostukjes maken het geheel af. Zijn bijnaam Manos Brujas (Heksenhanden) is dan ook niet uit de lucht gegrepen.

Rodolfo Biagi werd in de buurt van San Telmo geboren. Na de lagere school wilde hij muziek studeren maar zijn ouders vonden dat hij moest voort studeren. Om hem aan te moedigen kreeg hij een viool maar later in zijn conservatoriumjaren koos hij toch voor piano.
Zonder medeweten van zijn ouders begon hij stomme films te begeleiden. Daar werd hij op zijn 15de door Juan Maglio ontdekt die hem meteen voorstelde bij hem te komen spelen. Later werkte hij nog samen met onder meer Miguel Orlando, Carlos Gardel, Juan Bautista Guido, Juan Canaro en Juan D’Arienzo.

Home Terug naar Inhoud Start

Pianist bij Juan D’Arienzo

Rodolfo Biagi werd pas echt populair toen hij bij Juan D’Arienzo begon te spelen. Biagi ging vaak naar de Chantecler, een cabaret in het centrum van Buenos Aires, waar D’Arienzo met zijn orkest optrad. Op een avond vroeg D’Arienzo aan Biagi om Lidio Fasoli die weer eens te laat was, aan de piano te vervangen. Sindsdien werd hij de vaste pianist van het orkest.
Naast de optredens in de Chantecler werkte hij met D’Arienzo samen bij radio El Mundo en in dansclubs. Tussen 31 december 1935 en 22 juni 1938 namen ze samen 71 nummers op.

‘Orillas de Plata’ (V) Juan D’Arienzo 1935-12-31 beluister
‘Nueve de julio’ Juan D’Arienzo 1935-12-31 beluister
‘Pensalo bien’ Juan D’Arienzo canta Alberto Echagüe 1938-06-22 beluister
‘Champagne tango’ Juan D’Arienzo 1938-06-22 beluister

Home Terug naar Inhoud Start

Orquesta Típica Rodolfo Biagi

Het succes van Rodolfo Biagi werd dermate groot dat een jaloerse D’Arienzo hem in 1938 ontsloeg. En dus vormde Biagi zijn eigen orkest waarmee hij datzelfde jaar op 16 september in cabaret Marabú debuteerde.
Het was de reclamechef van Palmolive, Juan Bautista Bergerot, die hem de bijnaam Manos Brujas gaf. Daarmee verwees hij naar de foxtrot waarmee Biagi altijd zijn optreden begon.

In het begin zong Teófilo Ibáñez bij Biagi gevolgd door Andrés Falgás maar meest succesvolle zanger werd Jorge Ortiz tussen 1940 en 1943. Hij verliet het orkest om bij Miguel Caló op te treden en keerde in 1945 terug. Vooral zijn vertolkingen van ‘Yuyo verde’ , ‘Indiferencia’ , ‘Pájaro ciego’ , ‘Misa de once’ en ‘Soledad la de Barracas’ worden nog veel gespeeld.
Andere zangers die bij Biagi’s orkest zongen waren Alberto Lago en Carlos Acuña, wiens versies van de tango’s ‘A la luz del candil’ , ‘Lonjazos’ en ‘Uno’ eruitspringen. Ook nog Alberto Amor, Carlos Saavedra, Carlos Heredia, Carlos Almagro en Hugo Duval. Duval was degene die het langst bij Biagi bleef, van 1950 tot de ontbinding van het orkest in 1962. Dat kwam omdat de zanger zich heel goed aan de stijl van de briljante pianist had aangepast.
Biagi’s instrumentale uitvoeringen zijn echter niet te versmaden en keren zeer regelmatig terug op tangobals.

‘Pura Clase’ 1939-07-13 beluister
‘Bélgica’ 1942-01-20 beluister
‘Racing Club’ 1950-09-13 beluister

Home Terug naar Inhoud Start

Rodolfo Biagi als componist

Hij componeerde een tiental nummers waarvan er enkele nog steeds populair zijn op de Milongas. Ziehier de discografie, alle titels met eigen opnames.

‘Cruz diablo’ instrumentaal 1927-08-22 beluister
‘Gólgota’ tekst Francisco Gorrindo, canta Teófilo Ibáñez 1938-08-19 beluister
‘Campo afuera’ (M) tekst Homero Manzi, canta Teófilo Ibáñez 1939-04-27 beluister
‘Deja el mundo como está’ tekst Rodolfo Sciammarella, canta Andrés Falgás 1940-03-14 beluister
‘Humillación’ tekst Carlos Bahr, canta Jorge Ortiz 1941-03-15 beluister
‘Amor y vals’ (V) tekst Carlos Bahr, canta Alberto Lago 1942-05-22 beluister
‘Indiferencia’ tekst van Juan Carlos Thorry, versie met Jorge Ortiz 1942-09-10 [2] beluister
‘Magdala’ tekst van Francisco Gorrindo, canta Jorge Ortiz 1945-01-24 [2] beluister
‘Por la güeya / Por la güella’ tekst van Homero Manzi, canta Carlos Saavedra 1948-07-22 beluister
‘Por tener un corazón’ tekst van Francisco Gorrindo, canta Hugo Duval 1951-10-04 beluister
‘Como un cuento’ (V) tekst van Carlos Bahr, canta Hugo Duval 1958-09-09 beluister
‘Oh mama mía’ tekst van Carlos Marín, canta Hugo Duval 1959-09-16 beluister

Van ‘Perdón’ , ‘Tu promesa’ en ‘Uruguay’ zijn geen opnames bekend.

[1]

[1] ‘Indiferencia’ werd gecomponeerd als Biagi nog bij D’Arienzo speelde, die het opnam in 1938. ‘Magdala’ werd ook door D’Arienzo eerst opgenomen in 1944.

Home Terug naar Inhoud Start

Voor de fanaten

Biografie:
Todotango (Spaans) lees hier

Discografie:
Los Tangueros Lovainistas lijst

Pianist, componist en orkestleider.
Geboren 2 december 1905 Pugliese, Osvaldo Pedro (Buenos Aires)
Overleden 25 juli 1995 (Buenos Aires)

Inleiding

Osvaldo Pedro Pugliese werd op 2 december 1905 in een muzikale familie geboren. De vader Adolfo was fluitist en zijn twee oudere broers violist. Osvaldo speelde mee maar drie violisten vond vader wat veel dus kreeg hij een piano en dat bleef zijn geliefkoosd instrument voor de rest van zijn leven.

Hij trouwde een eerste maal met Maria Concepcion Florio. Ze kregen in 1936 een dochter, Lucena Delma ‘Beba’ Pugliese. De familie Florio was ook zeer muzikaal aangelegd. Zowel Beba als kleindochter Carla zijn pianist.

‘Andrés Selpa’ Beba Pugliese [5] beluister
‘Ostinato’ Carla Pugliese[6] beluister

Zijn tweede vrouw werd Lydia Elman die in zijn carriêre een zeer belangrijke rol heeft gespeeld.

Hij begon als pianist bij stomme films en op 15-jarige leeftijd speelde hij al professioneel in het zogenoemde Café de La Chancha. Kort daarna sloot hij aan bij een groep met de eerste vrouwelijke bandoneoniste Paquita Bernardo [1]. Hij speelde nog bij andere orkesten waaronder die van Roberto Firpo en Pedro Maffia.

[1]

[1] Paquita Bernardo geboren 1 mei 1900  in Buenos Aires als Bernardo, Francisca. Bandoneonspeelster en componiste. Overleden op 14 april 1925

Home Terug naar Inhoud Start

De eerste ensembles

Samen met Pedro Maffia’s violist, Elvino Vardaro, vormde Osvaldo Pugliese een ensemble onder hun beider naam [2]. In 1929 debuteerde het Sexteto Vardaro-Pugliese in Café Nacional. Later stichtte hij met violist Alfredo Gobbi het Sexteto Alfredo Gobbi. Aníbal Troilo speelde een tijdje in beide sexteto’s. Daarna vormde Pugliese twee duo’s, eerst met Gobbi en daarna met Vardaro om voor radiostations op te treden.

In 1934 schoof Pugliese mee achter de piano toen bandoneonist Pedro Laurenz een orkest vormde. Hij schreef zijn eerste arrangementen voor tango’s waaronder ‘La beba’. Twee jaar later sloot hij zich bij Miguel Caló aan die in de stijl van Julio De Caro speelde. Zijn ideeën over tango begonnen toen pas echt vorm te krijgen. 

Geïnspireerd door zijn communistisch gedachtegoed probeerde Pugliese drie keren een eigen ensemble in de vorm van een coöperatieve op te richten, aanvankelijk zonder succes.

[2]

[2] Elvino Vardaro, violist, was een van de pioniers van de toenmalige tango. Van hun orkest zijn echter geen opnames.

Home Terug naar Inhoud Start

Orquesta Típica Osvaldo Pugliese

Zijn definitieve doorstart begon op 11 augustus 1939 toen hij met zanger Amadeo Mandarina in café Nacional optrad. De samenstelling van dit orkest veranderde doorheen de jaren.
Net als de andere orkestleden bleef Pugliese naast pianist ook arrangeur. Zijn orkest werkte immers als coöperatieve en dit had zijn invloed op de creatieve samenwerking. Ze traden op in een café in de wijk Villa Crespo en voor het belangrijke radiostation El Mundo. Ze werden populair. Hun fans waren zowel muziekliefhebbers als aanhangers van de communistische partij.

Bijdragen van zijn muzikanten versterkten zijn muziek. Contrabassist Aniceto Rossi zorgde voor meer ritme. Bandoneonist Osvaldo Ruggiero, diep verbonden met de dirigent, oefende een belangrijke invloed uit. En violist Enrique Camerano leek wel geboren om met Pugliese samen te spelen. Het orkest liet zich inspireren door componist en orkestleider Julio De Caro maar maakte het met een nadrukkelijk ritmische markering aantrekkelijk voor de danser.

‘Mala pinta’ Julio De Caro beluister Osvaldo Pugliese beluister

Pugliese bracht pas in 1943 platen uit. Zanger Roberto Chanel, met een nasale stem en compadritostijl, oefende een grote aantrekkingskracht uit. Samen maakten ze 31 opnamen.
Begin jaren 50 zong Alberto Morán met zijn dramatisch-sensuele stem, mezza voce [3]. Zijn charme bekoorde heel wat vrouwen en werd door weinig andere zangers geëvenaard. 48 nummers kwamen op plaat. Met zanger Jorge Vidal die ook populair was, werden slecht 8 nummers opgenomen. Andere zangers waren onder meer Jorge Maciel en Miguel Montero.

‘El sueño del Pibe’ canta Roberto Chanel 1945 beluister
‘Desvelo’ canta Alberto Morán 1953 beluister

[3]

[3] mezza voce (It. halve stem) ingehouden en op halve kracht gezongen of gespeeld.

Politieke gedachtegoed

De muziek van het orkest van Osvaldo Pugliese mocht jarenlang niet worden uitgezonden als maatregel van politieke censuur, maar dat deed geen afbreuk aan zijn populariteit. In 1948 belandde hij omwille van zijn communistische gedachtegoed een tijdje in de cel. Zijn orkest bleef echter zonder hem doorspelen. Rode anjers op de lege piano vertegenwoordigden hem dan.

Don Pugliese deed met zijn tango-orkest wat anderen amper zouden bereiken. Dankzij zijn artistieke talent kon hij ter gelegenheid van zijn 80ste verjaardag in het prestigieuze Teatro Colón optreden. Het werd een daverend succes en theater zat bomvol om de maestro aan het werk te zien.

Hij bleef tot op oudere leeftijd actief, maakte nog opnames en ondernam tot nog tot in de jaren 90 Europese tournees. In 1989 speelde hij een historisch concert in het Amsterdamse Carré. Hij sloot dit af samen met het sexteto van Astor Piazzolla.
Don Osvaldo overleed op 25 juli 1995 na een korte ziekte op 89-jarige leeftijd in zijn geboortestad.

Home Terug naar Inhoud Start

Osvaldo Pugliese als componist

Twee van zijn bekendste tangocomposities zijn ongetwijfeld ‘Recuerdo’ (1924) en ‘La yumba’ (1948). Beide tango’s werden en worden nog steeds door verschillende orkesten gecovered.

‘Recuerdo’ instrumentaal 1944-03-31. beluister
‘La yumba’ instrumentaal 1946-08-21 beluister

Home Terug naar Inhoud Start

Eerbetoon aan Osvaldo Pugliese

Zijn stoffelijk overschot werd in de Concejo Deliberante van Buenos Aires opgebaard en vervolgens tegen het verkeer in overgebracht naar de begraafplaats Chacarita. Daar rust hij in een imposant mausoleum met bijdragen van tangoliefhebbers en een Comité van Vrienden gebouwd. Zijn tweede vrouw Lydia Elman speelde hierin een belangrijke rol.

Aan hem opgedragen:
‘Pugliesando’ componist Jorge Caldara, versie met diens orkest 1958-08-13 beluister
‘Tango a Pugliese’ componist Roberto Alvares, Color Tango 2003 beluister
‘Pugliese’ componist Daniel Díaz, tekst Lina Avellaneda, canta por Lino beluister
’San Pugliese’ (candombe-salsa?) componist Eduardo Guerschberg tekst Matías Mauricio beluister

De Cubaanse regering kende hem de Alejo Carpentier-medaille toe, de belangrijkste culturele onderscheiding van het eiland.
In 1986 werd hij door Buenos Aires tot Ciudadano Ilustre uitgeroepen.
De Franse regering benoemde hem in 1988 tot Commandeur de L’ Ordre des Arts et des Lettres.
In 1989 onthulden SADAIC (in België Sabam) en de Asociación de Coleccionistas de Tango een plaquette aan de Avenida Corrientes ter herdenking van zijn 50 jaar als orkestleider. 
In 1990 ontving hij de titel Académico Honorario van de Academia Nacional del Tango.

Driemaal werd hij door de Konex Stichting onderscheiden: in 1985 als dirigent van een orquesta típica (Platina), in 1995 kreeg hij een speciale vermelding en in 2005 na zijn dood een Konex De Honor.

Home Terug naar Inhoud Start

Voor de fanaten

Biografie:
Todotango (Spaans) lees hier

Muziek:
Optreden Teatro Colón 26 December 1985 bekijk
Optreden Carré 1989 bekijk

Pianist, orkestleider en componist
Geboren 7 januari 1903 Di Sarli, Cateyano (Bahía Blanca) – bijnaam: El Señor Del Tango
Overleden 12 januari 1960 (Buenos Aires)

Inleiding

Carlos Di Sarli werd in Bahía Blanca geboren en had 5 broers, 2 halfzussen en een halfbroer. Zijn roeping had hij te danken aan zijn broers die muzikant waren. Zijn broer Domingo was leraar op het conservatorium, Nicolás een gerenomeerd bariton en Roque pianist zoals Carlos.

Carlos studeerde aan het conservatorium waar zijn broer les gaf en maakte er kennis met klassieke muziek. Hij luisterde naar tango’s op de grammofoon en in cafés, waar hij piano begon te spelen.

Na enkele omzwervingen belandde hij met zijn broer Roque in Buenos Aires. In 1926 trad hij tot het orkest van Osvaldo Fresedo toe. Zij werden hechte vrienden. Fresedo had een belangrijke invloed op zijn stijl. Carlos droeg de tango ‘Milonguero viejo’ aan hem op.

Home Terug naar Inhoud Start

Sexteto Carlos Di Sarli

Di Sarli debuteerde in 1927 met een sextet. César Ginzo en Tito Landó speelden bandoneon, José Pécora en David Abramsky viool, Alfredo Krauss contrabas en hijzelf piano. Met dit sextet dat regelmatig van bezetting veranderde, trad hij in tearooms op, was hij te horen op Radio Cultura en nam hij nummers op voor platenlabel RCA Victor.
Santiago Devin, Ernesto Famá, Fernando Díaz en anderen zongen tijdens opnames en radio-optredens. Tussen 1928 en 1931 nam het sexteto 48 nummers op, waaronder ’T.B.C.’ , ‘Maldita’ , ‘La guitarrita’ en ‘Una noche de garufa’.

’T.B.C.’ Sexteto Carlos Di Sarli 1928-11-26 beluister
’Sos un fiera’ Sexteto Carlos Di Sarli canta Roberto Deirene (dit was hun eerste opname met zang) 1929-07-11 beluister

Home Terug naar Inhoud Start

Orquesta Típica Carlos Di Sarli

In 1938 stelde Carlos een orquesta típica samen: Di Sarli (piano), Roberto Guisado, Ángel Goicoechea en Alfredo Pérez (viool), Roberto Gianitelli, Domingo Sánchez en Roberto Mititieri (bandoneon), Domingo Capurro (contrabas) en Ignacio Murillo (zang), later vervangen door Roberto Rufino. Ze waren te horen op Radio El Mundo en in het Salón Imperio. In december 1939 nam het orkest de eerste tango’s op, ‘Corazón’ en ‘El Retirao’.
De violen speelden de hoofdrol, de bandoneons bleven op de achtergrond, wat zo heel zijn loopbaan zou blijven. In de loop van de tijd zakte het tempo van de muziek en werden melodie en zang belangrijker. De violen bleven het belangrijkste instrument en het werden er steeds meer tot zelfs 7. Van 1942 zong Alberto Podestá met enkele tussenpozen bij het orkest met onder andere ‘Junto a tu corazón’ , ‘Nido gaucho’ , ‘ La capilla blanca’. Jorge Durán passeerde ook de revue met zijn melancholische stem: ‘Vieja luna’ , ’Tu íntimo secreto’.
Helaas trok Carlos zich in 1948 terug.

‘Corazón’ Carlos Di Sarli canta Roberto Rufino 1939-12-11 beluister
‘El Retirao’ Carlos Di Sarli instrumentaal 1939-12-11 beluister
‘Junta a tu corazón (Hoy como ayer)’ canta Alberto Podestá 1942-06-23 beluister

De terugkeer

Na tweeëneenhalf jaar inactiviteit begon Carlos in februari 1951 opnieuw met een orkest. In maart verscheen hij bij Radio El Mundo met een groot orkest. Het bestond uit 6 violisten waaronder Roberto Guisado, Simón Bajour en Adolfo Pérez, 5 bandoneonisten waaronder Federico Scorticati, Félix Verdi en Angel Ramos en contrabassist Alfredo Sciarretta. Zangers van dienst waren Oscar Serpa en Mario Pomar, tot dan bekend als Mario Corrales.

Carlos was de eerste in Argentinië die bij label TK met magneetbanden en 33-toerenplaten werkte. Het resultaat was echter niet optimaal. Daarom schakelde hij in 1954 naar label RCA Victor over met betere kwaliteit tot gevolg.

Mario Pomar zong onvergetelijke nummers zoals ’Nido Gaucho’ , ‘Se muere de amor’ , ’Tangueando te quiero’ , ‘Tengo un amigo’ en ‘ Tormenta’ . Oscar Serpa moest niet onderdoen met ‘Un momento (V)’ , ‘Sueño de juventud (V)’ en ‘Verdemar’. Eind 1955 verlieten beide zangers en enkele muzikanten het orkest omwille van contractuele problemen en richtten in 1956 hun eigen Los Señores del Tango op.

’Sueño de juventud’ (V) canta Oscar Serpa 1954-08-31 beluister
’Nido gaucho’ canta Mario Pomar 1955-09-16 beluister

Een nieuw orkest

En dus vormde Carlos opnieuw een orkest. Hij werkte met de zangers Argentino Ledesma, Rodolfo Galé, Jorge Durán (die terugkeerde) en Roberto Florio aan. Bekende nummers zijn ‘Cantemos corazón’ , ’Soñemos’ , ‘ Destino de flor’ , ‘Adíos corazón’ en  het instrumentale ’Bahía Blanca’.

‘Cantemos corazón’ canta Roberto Florio 1956-11-02 beluister
’Novia provinciana’ canta Argentino Ledesma 1956-03-07 beluister
’Noche de locura’ canta Rodolfo Galé 1956-02-03 beluister

Vanaf 1958 ging zijn gezondheid erg achteruit. En toch nam hij nog een elpee met Philips/Polygram op. Zangers Jorge Durán, Horacio Casares en Roberto Florio hadden de eer eraan te mogen deelnemen.

’Hasta siempre amor’ canta Horacio Casares 1958-11 beluister

Home Terug naar Inhoud Start

Carlos Di Sarli als componist

Zijn eerste tango ‘Meditación’ componeerde hij in 1926 met een tekst van José Pedro de Grandis die later door Juan Maglio, Francisco Canaro en Osvaldo Fresedo werd opgnomen. 
’Milonguero viejo (Fresedo)’ , werd aan Osvaldo Fresedo opgedragen en Enrique Carrera Sotelo schreef er een tekst bij, maar Carlos nam het alleen instrumentaal op.
Carlos ontmoette eind jaren dertig Héctor Marcó, die later verschillende teksten op de muziek van Carlos zal schrijven.
En natuurlijk mogen we ‘Bahía blanca’ niet vergeten, een eerbetoon aan zijn geboortestad.

Enkele van zijn composities:
Artikel ‘No me pregunten por qué‘

‘Milonguero viejo’ instrumentale versies
1940-07-04 beluister , 1944-07-11 beluister , 1951-09-26 beluister en 1955-06-20 beluister
‘En un beso la vida’ tekst Héctor Marcó, canta Roberto Rufino 1940-09-23 beluister
‘Con alma y vida’ (M) tekst Héctor Marcó, canta Jorge Durán 1945-03-05 beluister
‘Bahía blanca’ instrumentaal 1957-11-21 beluister

Home Terug naar Inhoud Start

Eerbetoon aan Carlos Di Sarli

Aan hem opgedragen:
Carlos García [1] componeerde ‘Al maestro con nostalgia’ in 1979 en voerde dit uit met zijn orkest. beluister

In Bahía Blanca draagt een straat zijn naam en in de calle Hipolito Yrigoya verwijst een teken op het trottoir naar de plek van zijn geboortehuis. Op de Plazoleta Carlos Di Sarli staat een klein borstbeeld van de musicus en naast het station bevindt zich een houten monument, bedacht door beeldhouwer Celso Biondo.
Sinds 2011 vindt jaarlijks in oktober het Nationale Tangofestival ‘Carlos Di Sarli’ plaats.

Op 10 april 2013 ging de documentairefilm ‘Carlos Di Sarli El Señor del Tango’ in première, geregisseerd door Alberto Frenquel. Bahía Blanca vierde toen zijn 185-jarig bestaan. bekijk

[1]

[1] García, Carlos Juan Pedro (1914 -2006) was pianist, orkestleider, arrangeur en componist.

Home Terug naar Inhoud Start